Kur’ân-ı Kerîm vahyinin lafız itibariyle aidiyeti meselesi, İslamî ilimlerin önemli tartış-
ma konularından biri olup, farklı disiplinlerin araştırma sahasında yer almaktadır. Bu eser,

tefsir disiplini çerçevesinde konulu tefsir yöntemi kullanılarak bu karmaşık soruna Kur’ân
merkezli bir yaklaşım sunmayı hedeemektedir.

Giriş ve dört ana bölümden oluşan bu çalışmanın ilk bölümünde, vahiy tartışmaları-
nın arka planına dair kapsamlı bir inceleme yapılmış ve meselenin tarihî ve kavramsal

boyutları ele alınmıştır. İkinci bölüm, Kur’ân vahyinin tasviri ve özelliklerini ayrıntılı bir
şekilde irdeleyerek vahyin mahiyetini derinlemesine analiz etmektedir. Çalışmanın ana
eksenini oluşturan üçüncü bölümde, Kur’ân vahyinin lafız olarak Allah’a aidiyeti, bu

aidiyete karşı ileri sürülen ve vahyi Cebrâil’e veya Hz. Muhammed’e nispet eden argü-
manlarla birlikte ilgili ayetler bağlamında tartışılmıştır. Dördüncü bölümde ise, inanma-
yanların Kur’ân vahyini inkâr gerekçeleri çerçevesinde, lafzî aidiyete değinen ayetler

titizlikle değerlendirilmiştir.
Eserin sonuç kısmı, vahyin eksiksiz ve hatasız bir şekilde, lafızlara dökülmüş ilahî bir
formda Hz. Peygamber’e ulaştırıldığını