İslami ilimler temel iki kaynaktan neşet etmiştir. Bu iki
kaynak Kur’an-ı Kerim ve Hz. Peygamber’in sünnetidir.
Kendi literatür ve disiplinini oluşturan tasavvuf ilmi de doğal

olarak Hz. Peygamber’in söz, fiil ve uygulamalarından istifa-
de etmiştir. Bu yönüyle aralarında etkileşim bulunan

hadis-tasavvuf ilimleri arasındaki ilişkinin daha iyi ortaya

konulması adına dönemsel araştırmalara ihtiyaç duyulmak-
tadır. Abdülkâdir Geylânî, İslam tarihinde tarikatlar dönemi

olarak isimlendirilmesi mümkün olan hicri 5. ve 6. yüzyıllar-
da, tasavvuf ve vaiz kimliğiyle ön plana çıkan bir âlimdir.

Kâdiriyye tarikatının kurucusu olan Abdülkâdir Geylânî,
eserlerinin ve mensuplarının günümüzde dahi var olması
açısından aktüel değerini korumaktadır. Bu sebeple İslami
ilimlerden kabul edilen tasavvuf ve vaaz edebiyatıyla ilgili
birçok eserin yazarı Geylânî’nin hadis ilmindeki yerini tespit
etmek, hadis yorumculuğunu ve bir bütün olarak onun hadis
anlayışını ortaya koymak araştırmanın temel amacını teşkil
etmektedir. Bu amaçla Geylânî’nin el-Ğunye li Tâlibî
Tarîki’l-Hak isimli eserinden yola çıkılarak, kullandığı bazı
rivayetlerin değerlendirilmesi yapılıp, tespit edilen hadislerin
hangi bağlamda kullanıldığına da değinilecektir. Çalışmanın
hadis edebiyatına katkı sağlayacağı düşünülürken, aynı
zamanda bu çalışma çeşitli ilimlerde adından bahsedilen
bir âlimin ilmî anlayışını da günümüz insanına sunacaktır.