Osmanlı Medrese Eğitiminde Felsefenin Serüveni: Bir Kurumsal ve Düşünsel Dönüşümün Analizi, tarih okumasıyla birlikte bir zihniyet muhasebesidir. Osmanlı medrese geleneğinde felsefenin nasıl görünür olduğu, nasıl geriye itildiği ve nihayetinde nasıl susturulduğu; bu eserle birlikte çok katmanlı bir bakışla yeniden okunuyor. Felsefenin kelamın sınırlarında daraltıldığı, tasavvufun metaforlarında boğulduğu, şerh ve haşiye geleneğinin tekrarlar içinde hapsolduğu bir düşünce iklimi… Yazar, bu süreci yalnızca pedagojik ya da bireysel tercihlerle değil siyasi istikrar arayışları, dini yorumların keskinleşmesi ve toplumsal yapının korunmacı refleksleri ile birlikte, bir zihniyet dönüşümü olarak ele alıyor. Bu kitap geçmişi anlatırken bugüne ayna tutuyor. Zira düşüncenin özgürleşemediği, farklı seslerin meşruiyet bulamadığı her dönem, yalnızca bilginin değil toplumun vicdanının da daraldığını gösteriyor. Osmanlı medreselerinde yaşanan bu serüven; hakikatin otoriteye boyun eğdiği, eleştirel aklın suskunlaştığı, sorgulamanın nakle ve tekrarın gölgesine çekildiği bir sürecin ibretlik örneği olarak gözler önüne seriliyor. Bugün hâlâ geçerli olan bu tarihsel tecrübe, bize açıkça şunu söylüyor: Felsefenin dışlandığı her eğitim modeli, düşünmeyi unutur; düşünmenin unuttuğu her toplum, özgürlüğünü kaybeder. Osmanlı düşünce dünyasını anlamak isteyenler için değil sadece, bugünün eğitimini ve yarının toplumunu inşa etmek isteyenler için yazılmış güçlü bir hatırlatma…