XVI. yüzyıl Osmanlı ilim ve edebiyat çevrelerinin önde gelen isimlerinden Nev’î Efendi (Yahya b. Pir Ali b. Nasûh), gerek şiir sahasındaki başarısı gerekse kelâm, mantık, fıkıh ve tasavvuf gibi ilimlerdeki derin vukufiyeti ile dikkat çekmiştir. Halvetiyye tarikatına mensup bir sûfî olarak hem ilmî hem de manevî yönüyle dönemin düşünce hayatında müstesna bir yere sahiptir. Şehzâdelere uzun yıllar hocalık yapmış; padişah III. Murad’ın da iştirak ettiği derslerle saray ilim hayatına yön vermiştir.

Bu çalışma, Nev’î Efendi’nin kendi teliflerinden hareketle hayatını, eserlerini ve düşünce sistemini bütüncül bir yaklaşımla ele almaktadır. Müellifin, İbnü’l-Arabî’nin Fusûsü’l-Hikem’ine yazdığı ilk Türkçe şerh olan Keşfü’l-Hicâb min Vechi’l-Kitâb, metin ve içerik bakımından ayrıntılı olarak incelenmiştir. Ayrıca, varlık anlayışı, ilâhî isimler, Tanrı-âlem ilişkisi ve bilgi nazariyesine dair görüşleri, Ekberî gelenek çerçevesinde tahlil edilmiştir.

Eser, hem Osmanlı düşünce geleneği üzerine çalışan araştırmacılar hem de tasavvuf ve klasik Türk edebiyatı alanına ilgi duyan okurlar için önemli bir başvuru kaynağı niteliği taşımaktadır.