Konya’nın yüzyıllar boyunca şekillenen mimari dokusu, yalnızca taş ve harçtan ibaret değildir; aynı zamanda farklı inançların, kültürlerin ve toplulukların sessiz tanıklığını da barındırır. Bu çalışma, Konya’da varlık göstermiş Marunî topluluğunun, kentin mimari belleğindeki izlerini sürerek, hem unutulmuş bir mirası gün yüzüne çıkarmayı hem de mimari hafıza kavramı üzerinden toplumsal kimlik ve kent kültürü bağlamında yeni bir okuma yapmayı amaçlamaktadır.

Geç Osmanlı döneminde inşa edilen Marunî yapıları, sadece mimari formlarıyla değil, taşıdıkları sembolik anlamlarla da Konya’nın çok katmanlı tarihine ışık tutmaktadır. Elinizdeki bu kitap, azınlık mimarisi, kent belleği ve kültürel çeşitlilik kavramlarını akademik bir çerçevede bir araya getirerek, geçmiş ile bugün arasında güçlü bir köprü kurmaktadır.

Konya’s architectural fabric, shaped over centuries, is not merely composed of stone and mortar; it also bears silent witness to the coexistence of diverse faiths, cultures, and communities. This study aims to trace the architectural imprint of the Maronite community once present in Konya, bringing to light a largely forgotten heritage while offering a new interpretation of urban identity and cultural memory through the lens of architectural history.

The Maronite buildings constructed during the late Ottoman period illuminate Konya’s multilayered past—not only through their architectural forms but also through their symbolic significance. This book establishes a meaningful bridge between past and present by bringing together the concepts of minority architecture, urban memory, and cultural diversity within an academic framework.