Selçuklu Devleti dönemi âlimlerinden olan ve el-Begavî olarak tanınan Ebû Muham
-
med Hüseyin b. Mesûd el-Begavî, İslâm dünyasında geniş ilmî birikime sahip bir şahsiyet
olarak öne çıkmaktadır. Begavî, tefsir alanında bulunduğu konumuyla müfessir, hadis
alanında telif ettiği eserlerle Muhyissünne, fıkıhtaki makamıyla da Rüknüddin lakapları
-

na mazhar olmuş çok yönlü bir âlim olarak kabul edilir.
Begavî'nin fıkıh alanındaki katkıları ise dikkate değerdir. İslâm hukukunun temel iki
kaynağı olan Kitap ve Sünnet üzerine önemli çalışmalar yapmış ve İslâm hukukunun
şekillendirilmesine önemli katkı sağlamıştır. Bu bağlamda, fıkıh alanındaki en önemli
eserlerinden biri olan et-Tehzîb fî fıkhi’l-İmâmi’ş-Şâfiî adlı çalışması, onun fıkıh disiplinine
ne kadar hâkim olduğunun bir göstergesidir. Fıkhî görüşlerinde, genel itibariyle Şâfiî
doktrini çerçevesinde kalmış olsa da, zaman zaman farklı görüşler ortaya koymuştur.
Çalışmalarında, İslâm hukukunun iki temel kaynağını esas alarak, hem teorik hem de
pratik anlamda temel İslâmî bilimlere önemli katkılar yapmış ve çağının ötesinde bir
düşünsel miras bırakmıştır. Ancak, akademik alanda henüz yeterince incelenmemiş
olması, onun fıkıhçılığının daha geniş bir perspektiften ele alınmasını zorunlu kılmaktadır.